Are-Are-Are-quipa !

Hola todos !

Hier ben ik dan eindelijk met meer (veel meer) nieuws uit het ondertussen warme en drukke Peru. Eerlijk gezegd ontzag ik het mij een beetje om er aan te beginnen, want er is zoveel nieuws te vertellen ! Maar het moet er een keer van komen hé.

Daar gaat mijn goede voornemen om iedere week iets van mij te laten horen (waarvoor mijn oprechte excuses !), maar ik heb hier dan ook zo enorm veel te doen ! Iedere namiddag/avond gaan we wel iets gaan eten, drinken, bezoeken.

Oké, ik zal beginnen bij het grootste nieuws: vorige week woensdagavond vertrokken we op een prachtige vierdaagse trip met bestemming : Arequipa – Colca Canyon. Op deze trip waren we met z’n zevenen. Een hele leutige bende, en alweer enkel oestrogeen. Iedereen had de donderdag en vrijdag vrijaf (van school en project). Dit omwille van de Semana Santa (de heilige week) die vooraf gaat aan het paasweekend. Hierover later meer.

We stonden alvast voor een grote verrassing toen we onze bus zagen. Een echte luxe bus, met Wifi (die weliswaar niet werkte), stopcontacten, hostess, avondeten + snack,luxe zetels/semi-bedden en TV. Ons weekend werd alleszins al goed ingezet en iedereen was door het dolle heen.

Na een rit van 10uren kwamen we om 8u aan in de tweede grootste stad van Peru, Arequipa. Daar werden we met een taxi naar onze hostel gebracht. Er was niets gepland voor die dag dus hadden we alle tijd om op ons gemak de stad te verkennen. Eerst en vooral moesten onze magen gevuld worden en dat deden we dan ook met een heerlijk ontbijt op een terras met uitzicht op de Plaza de Armas. Daarna bezochten we een plaatselijke markt en dwaalden we nog wat rond in de stad. De stad voelde enorm Europees aan, ik had de hele tijd het gevoel in Spanje ofzo rond te lopen. Er hangt ook een heel andere sfeer dan in Cuzco. Ik was meteen verliefd op de stad. Ook is het klimaat helemaal anders, we hadden constant zon, heldere blauwe hemel en een temperatuur van de om en beide 20 graden. Heel erg aangenaam dus. Marta vertelde mij dat ze in Arequipa de beste chocolade van Peru hebben, en daar had ik uiteraard wel oren naar, dus ging ik opzoek naar de chocolade van het merk Iberica. Ik kocht dan ook  2 repen overheerlijke chocolade (het is sterker dan mezelf !).

’S Avonds bestelden we pizza’s en installeerden we ons op het dakterras van onze mooie hostel om naar de zonsondergang te kijken. Daar bleven we dan nog een tijdje zitten tot het tijd werd om ons nest in te duiken want we hadden een drukke dag voor de boeg. De dag erna werden we om 7u opgepikt door een busje, na een heerlijk ontbijt van bananenpannenkoek achter de kiezen te hebben , opgepikt. Die bracht ons naar een grotere bus waarmee we dan uiteindelijk de tour van de Colca Vallei mee gedaan hebben. Daar had ik het wel een beetje mis op, ik dacht dat we werkelijk een wandeltocht gingen maken IN de canyon, maar wat bleek, we moesten de hele tijd op een krappe bus zitten en de enige beweging die we hadden was af en toe eens uitstappen om wat foto’s te maken en dorpjes te bezoeken. Dat vond ik wel een klein minpuntje. Nuja, het was wel een mooie tour. De eerste dag bezochten we nog niet echt de canyon, maar wel enkele dorpjes in de vallei. Onze eerste dag eindigde dan ook in een ietwat boerendorpje genaamd Chivay (als ik het mij goed herinner) waar we ook in een hostel verbleven. We kropen al vroeg onder de wol, na eerst iets te gaan eten, want de dag erna moesten wel er al heel vroeg weer uit (om 5u) om condors te gaan spotten in El Cruz del Condor (Colca Canyon). We hadden enorm veel geluk want die dag hebben we wel zeker 20 condors gezien, van heel dichtbij. Ook hadden we het geluk met het weer en konden we een Colca Canyon, badend in de zon bezichtigen. Daar heb ik wel even ogen getrokken. Wat een pracht ! Ik voelde mij zo nietig en klein aan de rand van die diepe canyon. Dus, al zaten we veel te veel op de bus, het weekend was volledig geslaagd voor mij ! Daarna begonnen we aan de terugweg richting Arequipa. Rond 16u30 waren we terug, dus hadden we nog 4u voordat de bus richting Cuzco vertrok. Tijd zat, dus zochten we een goeie plek om nog snel iets kleins te eten voordat we aan de 10uur durende rit begonnen. En die plek vonden we, met een uizicht over de vulkaan Misti. Een perfecte afsluiter voor een perfect weekend. Om 7u30 zondagochtend kwamen we moe maar voldaan terug aan in onze “hometown”, Cuzco.

Marta ontving mij met open armen en een dikke knuffel, ze zei dat ze mij gemist had.

De band tussen Marta en mij wordt iedere dag sterker en sterker. Ik voel me hier dan ook echt thuis. Ik ben haar ‘princesa’ en we kunnen het goed met elkaar vinden. Dit is dan weer het voordeel om lang in één huis te wonen, ze vertrouwd mij en we hebben tijd om een band te kweken. In het begin was het niet echt wat ik verwachtte, maar nu vind ik het leuk om bij haar te wonen. Ondertussen is Amber verandert van gezin want tussen haar en Marta klikte het niet echt, al denk ik dat het vooral aan haar lag. Ze vertrok dan ook zonder boe of ba, wat ik van weinig respect vond getuigen. Zondag kwam er een nieuw meisje toe, ook van het Franstalig België, Melodie, 24 jaar. Ik kan zeer goed met haar opschieten en ik ben blij dat er eens iemand logeert met wie ik het goed kan vinden. Ze blijft hier tot 26 mei, dus dan heb ik toch iemand om mijn verjaardag mee te vieren.

De maand april wordt een maand van afscheid, iedereen van onze groep vertrekt in een tijdspanne van nu en 3 weken. Dus ook de mensen waar ik het heel erg goed mee kan vinden, en daar zie ik wel wat tegen op. Gelukkig blijven er nog enkelen tot in het begin van mei. Dus deze weken zal ik nog volop genieten van hun gezelschap.

Zoals ik al eerder vermelde was afgelopen week de Heilige Week (Semana Santa). Hier thuis heb ik daar niet zoveel van gemerkt, maar er waren veel optochten en processies en sommige gezinnen eten gedurende deze week “het laatste avondmaal” met 12 verschillende gerechten. Pasen heeft hier een zeer religieuze betekenis en wordt dus ook niet (tot mijn grote spijt) gevierd met chocolade. Van de paashaas hebben ze dan ook nog nooit gehoord. Gelukkig had ik de chocolade-eitjes die mijn allerliefste familie opgestuurd hadden, waarvoor nogmaals dank !

De maandagavond zijn we dan ook naar de openingsprocessie gaan kijken op Plaza de Armas, die afgeladen was met mensen. Het was echt koppenlopen geblazen. Charlotte en ik mochten mee met het gastgezin van Jana, en dat was echt een hele leuke ervaring. De enkele foto’s die ik kon trekken in het donker volgen nog.

Over mijn vrijwilligerswerk heb ik een dubbel gevoel. Ik vind het best wel lastig om met kindjes van 2 jaar te werken, maar aan de andere kant vind ik het ook heel leuk. We moeten ze vooral veel verschillende prikkels geven, zodat ze allerlei input hebben die ze kunnen verwerken. Ook daar voel ik mij al een beetje meer op mijn gemak. Maar ik vind het nog steeds moeilijk want ik was niet echt voorbereid (grammaticaal en op vlak van woordenschat) om met kinderen te werken. Zoals bijvoorbeeld : “niet slaan, schoppen, vechten,...”, “niet in je mond steken, dat is niet om op te eten.”, etc.

Ook heb ik ondervonden dat de kinderen een grote lak aan respect en normen en waarden hebben. Voor niets of niemand hebben ze respect. Vandaag kreeg ik schoppen van een mannetje van 2 jaar en beet hij keihard in mijn vinger omdat ik hem van een ander kindje moest sleuren. Ook probeerde ik al enkele activiteiten met hen uit, maar na 5min ben ik hun aandacht volledig kwijt en doen ze dingen zoals wasco’s in het rond gooien en ze kapot stampen, op de muren kleuren,...

Er is zoveel mooi gerief aanwezig, maar er wordt niets mee gedaan en dat vind ik wel jammer. Ik heb zo het gevoel dat de profes liever lui dan moe zijn, en soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben met enig gevoel van verantwoordelijkheid.

Morgen gaan we, op mijn voorstel, papieren hoedjes maken en ze beschilderen met vingerverf. Benieuwd hoe dat zal aflopen !

Dit staat nog op het programma : deze vrijdag en zaterdag gaan we met 5 een bezoekje brengen aan het beroemde Machu Picchu en volgende week gaan we naar Puerto Maldonado  (Amazonewoud) voor 4 dagen, spanneeeeend !

Zo, ik denk dat ik het belangrijkste aan jullie neus gehangen heb. De volgende blog mogen jullie in de loop van volgende week verwachten, met nieuws over mijn ontmoeten met Machu Picchu.

Ik hoop dat jullie je nog wat kunnen opwarmen in het abnormaal koude België, hou jullie goed en tot een volgende !

Besos,

Martita