Save the last days

30 mei 2013 - Cusco, Peru

Hola trouwe volgelingen !

Hier ben ik weer met meer weer, een beetje zon en warmte zal jullie waarschijnlijk goed doen daar in het koude regenachtige België. Laten we hopen dat ik binnen 2 dagen (!!!) de zon meebreng !

El tiempo vuela, zoals Marta zo vaak tegen mij zegt. En gelijk heeft ze !

Mijn laatste week in Cuzco zit er bijna op, en dat voelt verdomde raar. Na bijna 4 maand hier te wonen is dit mijn leventje geworden, en alles in België lijkt zo ver weg, het lijkt wel een ander leven zeg maar. En het is vreemd om daar weer naar terug te keren, maar ik kijk er wel héél erg hard naar uit.

Ik weet dat het weeral een tijdje geleden is dat ik nog geschreven heb, waarvoor wederom mijn excuses. Maar er is zoveel te doen en maar zo weinig tijd. Een ander probleem is ook dat ik soms echt geen idee heb hoe ik gebeurtenissen en de gevoelens die ik daarbij had in woorden om te zetten. Dus daarom laat ik soms foto’s voor zich spreken => more than words can say.

De afgelopen maand is voorbijgevlogen, en ik maar denken dat die juist het traagst voorbij ging gaan. Het was een maand van afscheid, maar ook van nieuwe mensen ontmoeten, van feesten (véél feesten) en een beetje van werken ook natuurlijk.

Het weekend voor mijn verjaardag ben ik op een 3daagse trip geweest met Susanne en Joana. Waar ging de reis naar toe? Nazca (waar we met een vliegtuigje over de Nazcalijnen vlogen), Ica (Huacachina, de oase waar we konden zandboarden en in bugies rond werden gereden door de woestijn), Paracas (een stadje aan de zee waar we overnachten om dan de dag erna met een boot  de Islas de Ballestas te bezoeken). Daar zagen we zeeleeuwen, pinguïns en pelikanen. Daarna reden we terug naar Ica waar we 2 wijngaarden gingen bezoeken, Tamaca en de andere waarvan de naam me even ontglipt is.

Het was een prachtige trip, het enige jammere aan de zaak was dat ik de hele trip zo ziek was als een hond. En het helpt niet echt als je dan nog eens in een klein vliegtuigje zit, die constant zigzagt en kantelt, en 2 Japanse toeristen (zoals iedereen ze kent) wiens maag daar niet echt bestand tegen was. Of in een boot die de golven bestrijdt of in een bus voor 17 uur. Maar goed, ik ben veilig en wel teruggekomen in Cuzco, net op tij om mijn verjaardag te vieren. Nuja,, veel vieren was er niet aan want ik was nog steeds ziek. Om 18u kroop ik al mijn bed in en sliep ik tot de dag erna. Als kers op de taart werd diezelfde dag ook nog eens mijn portefeuille gestolen waar mijn visakaart, iD-kaart, 50dollar en USBstick in zat. Het was vast en zeker eens iets anders, maar niet voor herhaling vatbaar. Gelukkig was ik 2 dagen later weer helemaal de oude. 

Vorige week zondag ben ik dan ook nog te paard door de heuveltjes van Cuzco getrokken, en dat was écht heel erg zalig. Ik voelde me net in een Western film. Met de wind in de haren, zonnetje op het gezicht en huppekee, daar gingen we dan ! De dag erna moest ik het wel bekopen en kon ik bijna niet neerzitten en ik wandelde dan ook rond als een cowboy.

Dinsdag hebben we het schooltje van mijn project geschilderd, het resultaat kan je zien op de foto’s. En gisteren hebben we een meidendagje gehouden en ons eens lekker laten verwennen met een massage, en die was meer dan welkom want ik had nog steeds spierpijn van het paardrijden. Vandaag (donderdag) is het Corpus Cristi, dit is een religieuze feestdag die hier uitbundig gevierd wordt. Vanavond ga ik mijn laatste avond vieren en morgen is al mijn laatste dag, dus dat wil dan ook zeggen dat ik dringend moet beginnen aan de Mission Impossible, zijnde mijn valies maken.

Het voelt zo ongelofelijk raar om terug naar huis te gaan. Ik heb hier in 4 maanden een leven opgebouwd en het zal pijn doen om alles hier achter te laten. Maar aan alle avonturen komt een eind, jammergenoeg. Marta moet nu al af en toe eens een traantje laten als ze denkt aan mijn verrek, dus dat wordt nog leuk op de luchthaven. 

Zo, dit was héél erg kort maar krachtig een update van hoe mijn laatste maand was.

Ik laat ook nog weten hoe de terugreis is verlopen en hoe het is terug in het grijze Belgenlandje te zijn.

Tot zondag, in Belgica !

Besos

Foto’s